Las Fallas 2018 Blog :: Eerste dagen

We zijn weer lekker vroeg in Valencia dit jaar en aan alles begin je te merken dat editie 2018 voor de deur staat.

In het holst van de nacht staan wij op Schiphol te wachten op onze vlucht en dat wachten duurt op dit soort tijdstippen vaak niet lang; Eén keer knipperen met je ogen en we staan aan de bagageband van vliegveld Valencia te wachten op onze laatste trolley, die nooit meer zou komen. Althans, niet meer deze middag.

Terwijl de volledige inhoud van ons vliegtuig al geruime tijd aan de Cerveza zit op een terras in de stad, vullen wij een zgn. P.I.R in op het vliegveld in verband met de zoekgeraakte trolley. Een belangrijke, want daar zaten het fototoestel, statieven en camera's in. 

Een paar uur later zitten ook wij op een terras, hopende dat het wel goed zal komen met de zoekgeraakte spullen.

Rond half twee in de middag zijn we geïnstalleerd en al in ons appartement en we kunnen 10 minuten later nog achteraan sluiten op Plaza Del Ayuntamiento om de mascletà te bekijken. Nog niet helemaal in Las Fallas sferen, dat heeft vooral te maken met de korte nacht in combinatie met de zoekgeraakte koffer. Gelukkig hebben we nog 10 dagen te gaan.

Later in de middag lopen wij langs Falla Castellon, voor de Paella gigante. Een leuk straat evenement waarbij er een flinke paella Valenciana op straat wordt klaargemaakt en uitgedeeld. Hoewel wij inmiddels wel een mooie portie Valenciana konden gebruiken, hebben we in verband met de enorme rij mensen even overgeslagen.

s'Avonds wordt het beter. Na een welverdiende cerveza op een terras, samen met Hollandse lotgenoten (Bedankt voor de gezelligheid!) zijn we getuige van een perfecte mascletà nocturna, in de straten van l'Eixample. Een mooi begin, zo vroeg in de Las Fallas week.

Inmiddels hebben wij van l'Aeropuerto Valencia het bericht gekregen dat de trolley was aangekomen, met de middagvlucht vanuit Amsterdam. En omdat wij het liefst de dingetjes meteen geregeld willen hebben, zitten we na de mascletà nocturna in de metro naar het vliegveld. Een beetje haast, want om 23:00 hebben wij afgesproken met Eline, om vanaf één van de gebouwen om 00:00 de grote mascletà nocturna op Plaza Del Ayuntamiento te bekijken.

Dat hebben we gehaald en de mascletà nocturna op het plein was fenomenaal, vanaf het dak waar wij stonden.

Bekend verhaal voor reizigers? Je wordt wakker en het eerste wat je ziet is een zwarte vlek op de vloer. Je wrijft nog eens goed in je ogen, zet je bril op je slaperige hoofd en probeert nog een keer in te zoomen op dat ding. Vervolgend kijk je half nonchalant op je telefoon en toch weer met een schuin oog op dat zwarte ding want je vertrouwd het niet. Dan kom je tot de ontdekking dat dat zwarte ding zich verplaatst, langs de naad van de muur. Vervolgens schiet je maar één ding door je hoofd: Kakkerlak!

Nog steeds half slapend lig ik een plan te verzinnen om dat ding uit ons appartement te verwijderen. Ik kom tot de ontdekking dat het onmogelijk is om een plan te verzinnen, met zo'n slaperig hoofd. Zonder verder na te denken loop ik op mijn tenen naar de wc om een stuk wc-lint te pakken en vervolgens duik ik in één vloeiende beweging bovenop Mr. Goor. Dacht ik. Toen wist ik echter nog niet dat die beesten zo hard kunnen rennen. Op handen en voeten er achteraan naar een hoek van het appartement waar hij echt niet meer kon ontsnappen en na een triomfantelijke snoekduik waar onze kat jaloers op zou zijn, kon ik hem vliegles geven vanaf ons balkon. Adios, Mr. Goor. 

In de vroege middag konden we aansluiten bij bocht 7 van Plaza Del Ayuntamiento, de Nederlandse bocht van Valencia om daar de mascletà van 14:00 te bekijken. Het is inmiddels 11 maart en het valt me op dat er al vrij veel Nederlanders zijn, zo vroeg.

Het hoogtepunt van deze dag is de correfoc bij Falla Ciscar Burriana. Leden van de vereniging rennen in duivelspakken door de straat met vuur onder begeleiding van traditionele muziek. Als je zoiets kan bijwonen in Valencia, tijdens Las Fallas, zeker doen! (En dat kan, want op 16 maart is er nog een correfoc, bij een andere Falla vereniging)

Na de correfoc hebben wij met enige moeite (Want het begint er nu al aardig in te hakken, dat lopen) restaurant Jamon Jamon gevonden. Een aanrader, ook deze keer hebben wij weer prima gegeten! Moe maar voldaan komen we terug in het appartement. Na een grondige speurtocht beloof ik mijn vrouw dat die kakkerlak van vanmorgen echt een uitzondering was. Zelf geloof ik het eigenlijk niet. 

12 Maart :: De vermoeidheid is verdwenen en de sfeer op het plein en in het bijzonder in bocht 7 is perfect. De mascletà in de kooi wappert in de wind, er wordt drank en eten uitgedeeld door de stamgasten van bocht 7. Niet alleen de mascletà zelf maakt Las Fallas bijzonder, zeker ook de twee uur ervoor. De sfeer en de saamhorigheid op het plein. De moeiteloze vermenging van Spanjaarden en Hollanders die allen een gemeenschappelijke passie hebben. 

Het leven heeft hoogtepunten en dieptepunten. Vandaag werd de mascletà  voorafgegaan door 1 minuut stilte. Er was geen muziek voorafgaand aan de mascletà en achteraf ook niet. Deze morgen is een medewerker van pirotecnia Ricasa om het leven gekomen door een ontploffing op de plek waar het vuurwerk werd gemaakt. De keerzijde van de geweldige traditie hier in Valencia.

Wij worden na de mascletà uitgenodigd door Ron om samen met enkele andere Nederlandse én Spaanse liefhebbers van Las Fallas te komen eten in zijn appartement. De pasta was top, Ron! Bedankt allemaal voor de super-middag in Ruzafa, dit soort momenten zijn voor ons écht de kers op de Las Fallas taart.

De mascletà van 13 maart was buitencategorie. Althans, vergeleken met de anderen die wij eerder deze week zagen. Binnen vijf minuten zagen wij bijna niets door de rook, behalve de tientallen op ons vallende vuurwerkdeeltjes en in de verte het geflits van de terromoto, de finale van de mascletà. Dat zijn exact de momenten waar je voor naar Valencia komt.

De avond wordt doorgebracht op een terras in Ruzafa waar wij een stel Amerikanen leren kennen. Alweer een mooie avond om niet te vergeten. Don't forget to smell the flowers along the way, zouden zij zeggen. En dat is wat wij hebben gedaan na afloop, met een bezoek aan de verlichte straten en de twee mooie Falla's van Cuba en Sueca.

Tot aan 15 maart zijn het rustige dagen. Vanaf 15 maart barst Las Fallas los. Wij proberen het even rustig aan te doen, gaan wat vroeger slapen en maken ons langzaamaan op voor de climax, vanaf 15 maart. Meerdere keren per dag inspecteer ik ons appartement op de aanwezigheid van vriendjes van Mr. Goor. Tot op heden nog niets. Het lijkt erop dat het toch een uitzondering was en met die kennis slaap je een stuk gemakkelijker.